Roemenië 2011

Bacau

Een multifunctioneel dagactiviteitencentrum

Hoog op het wensenlijstje van onze Nederlands/Roemeense partnerorganisatie Asociatia Betania staat al jarenlang een multifunctioneel dagactiviteitencentrum voor jonggehandicapten in de leeftijd van 14 tot ca. 24 jaar.Sinds de tijd van de Roemeense dictator Ceausescu, die gehandicapten beschouwde als minderwaardige 'dingen', worden zij uit schaamte nog vaak verborgen gehouden door hun ouders en familieleden.

Betania zet zich al meer dan 15 jaar in voor Roemeense kinderen en jonggehandicapten die - om welke reden of door welke oorzaak dan ook - tussen wal en schip zijn geraakt. Omdat projecten voor deze doelgroep heel goed passen bij onze doelstellingen, wordt door de leden van onze Werkgroep besloten om dit project in 2011 in Bacau te gaan realiseren.

Na onze bijdragen aan uitbreidingen bij de Dolfijn, de bouw van een Medisch Centrum in Gaiceana, en renovaties bij Dagverblijf Betania en een drietal kamertrainingwoningen, is de bouw van een multifunctioneel dagactiviteitencentrum voor jonggehandicapten een logische volgende stap.

In dit multifunctionele gebouw zullen verschillende groepen jonggehandicapten dagelijks worden opgevangen, en hun persoonlijke vaardigheden (ondanks hun beperkingen) zo veel mogelijk worden geactiveerd.
In een later stadium zullen ook de volwassen Roemenen kennis kunnen nemen van het feit dat ook jonggehandicapten hun eigen plaatsje in de samenleving waard zijn; en dat is een unicum in dat land, terwijl dat voor ons al zo vanzelfsprekend is. Baanbrekend werk dus!



Aan de hand van tekeningen van de Werkgroep werkt de architect van Betania het ontwerp verder uit en wordt een bouwvergunning aangevraagd.
Medio maart 2011, zodra de laatste sneeuw verdwenen is, wordt door locale arbeiders begonnen met het graven van sleuven voor de fundering.



Maar ook in Nederland zijn de voorbereidingen op dat moment al ver gevorderd!
Een partij originele Hollandse gevelstenen (niet verkrijgbaar in Roemenië) staat klaar om in twee trailers geladen te worden, die onze sponsor J. Middelkoop BV weer beschikbaar stelt.
Ook worden de kozijnen geladen, die inmiddels door een aantal leden van de Werkgroep stevig in de grondverf zijn gezet.



Op zondag 10 april vertrekt de eerste groep van vier personen naar Bacau, waar één van de eerste klussen bestaat uit het lossen van de beide trailers. Dat gebeurt in de stromende regen.
Kort daarvoor hebben lokale arbeiders de fundering al gestort.
Daarna wacht een grote uitdaging, namelijk het binnen twee weken opbouwen van het houtskelet van het pand, want na Tweede Paasdag staat de tweede groep klaar om in een kleine twee weken tijds 26.000 stenen te metselen.



Doordat de groep gebruik kan maken van de grotendeels leeggemaakte opslagloods van Betania, vlak naast de bouwplaats, kunnen de ‘skelet’delen binnen worden gefabriceerd, waarna ze, nog steeds in de stromende regen, hun definitieve plek krijgen.





Aan het einde van die eerste twee weken heeft de groep al een indrukwekkend ‘gebouw’ neergezet!



De 'eerste' steen wordt gelegd door Betania directeur André Muit

De tweede ploeg gaat voortvarend aan de slag met de gevelstenen, maar stuit daarbij op Roemeense ambtenaren voor wie die rare kleine Hollandse steentjes natuurlijk nooit stevig genoeg kunnen zijn om daar een hele muur van te kunnen bouwen!... Ondanks de honderden muurankers die we gebruikt hebben en ondanks het feit dat de al halverwege opgemetselde muur die week een flinke aardbeving overleeft, maken de ambtenaren ons duidelijk dat we niet verder mogen metselen. Goede raad is duur, en de uiteindelijke oplossing ook: we besluiten de rest van de gevel op te trekken uit zware kunststof rabatdelen. Die zijn in Roemenië helaas niet te koop, maar gelukkig biedt Nies Middelkoop aan om ze 'even' te komen brengen vanuit Nederland!



De groep houdt zich verder dan maar bezig met het ‘binnenwerk’ en met het verder afwerken van de door plaatselijke dakdekkers aangebrachte dakbekleding.

Als de derde groep nóg weer twee weken later, op zondag 22 mei, huiswaarts keert, is het pand wind- en waterdicht, zijn de rabatdelen gemonteerd, is al het voorbereidende werk – inclusief de leidingen en aansluitpunten voor de CV-installatie – voor de najaarsploegen gedaan, en kan in het najaar begonnen worden met de afwerking.
Maar daarvoor dienen dan eerst nog de nodige financiële middelen gevonden te worden.

En als dan het najaar aanbreekt, is het nog steeds schitterend weer in Bacau!
Er wordt gewerkt dat het een lieve lust is!



Met hulp van personeel van Betania wordt het hele pand met glaswol geïsoleerd.
Tegelijkertijd wordt de elektrische installatie aangelegd en verlichtingsarmaturen geplaatst, worden alle wanden en plafonds prachtig afgewerkt met gipsplaten, de radiatoren afgehangen en de tegelvloer gelegd.
Ook de door Co Klootwijk voorgefabriceerde kastenwanden worden geplaatst, evenals de schuifwand die de grote ruimte in twee zalen moet gaan verdelen.
Daarna gaan onze schilders aan het werk, evenals de tegelzetter die zich bezighoudt met de toiletten, de douche en de keukenhoek.

Helaas arriveert de toegezegde keuken niet op tijd, en wordt de splinternieuwe CV-ketel door de Roemeense autoriteiten afgekeurd. Deze allernieuwste en nóg zuiniger versie van het oudere (en wél goedgekeurde) type, gaat dus mee terug naar Nederland, en een plaatselijke installateur zal in de komende weken dat oudere model plaatsen en aansluiten.



Ook de keuken wordt geplaatst nadat het gebouw – op vrijdag 28 oktober – officieel is geopend door Cathrien Klootwijk, door middel van het doorknippen van een lint en het overdragen van de sleutels aan Betania-directeur André Muit.
Daarna wordt door Co Klootwijk, als zijn allerlaatste activiteit als actief lid van de Werkgroep, een plaquette onthuld in de hal van het gebouw: "Gebouwd voor jullie toekomst”.
De lokale televisiezender heeft alles vastgelegd en ook een interview met André Muit en Co Klootwijk wordt diezelfde avond nog uitgezonden. Dan kan de terugreis naar Nederland weer aanvaard worden.

Maar voordat het zo ver is, worden de leden van de Werkgroep in Boekarest, waar het project feestelijk wordt beëindigd in Restaurant ‘Van Gogh’, eigendom van één van de sponsors van de Werkgroep, nog ontvangen door mevrouw Tanya van Gool, onze Ambassadeur in Roemenië. Zij feliciteert de leden met het behaalde resultaat van dit project, en zij spreekt haar waardering uit voor de vele projecten die de Werkgroep in haar bestaan al heeft verwezenlijkt. Voor een groot deel ook in Roemenië.
Een stijlvol en eervol slot van alweer een prachtig project van onze Werkgroep!

In krap twaalf weken tijd, met gemiddeld vier personen per groep, is immers een indrukwekkend gebouw uit de grond gestampt!?

Voor de thuisblijvers en andere geïnteresseerden zijn de werkzaamheden van de verschillende groepen steeds goed te volgen geweest via de weblog van André Muit, www.muit.eu, en de website van Asociatia Betania: www.asociatiabetania.ro/nl/actueel.
Daarop zijn steeds foto’s, films en verslagen geplaatst die bijna per dag – letterlijk – een beeld hebben gegeven van de vorderingen van de Werkgroep.
 

Zomaar een verhaal...

In mei 2011 vertrok de 2egroep van 5 man, van Stichting Werkgroep Oost Europa Nieuw Vennep, om aan het multifunctionele gebouw in Bacau te werken. Een aantal van de medereizigers was al eerder in deze stad aan het werk geweest voor Asociatia Betania. Onder hen was Theo Bakker.

Theo fotografeert graag, en met name de mens heeft zijn aandacht. Ook hij was al eerder in Bacau geweest en had gehoord van lijmsnuivers. Deze mensen zitten in Bacau bij het centraal station. Theo had een jaar daarvoor, in 2010, foto’s gemaakt van deze mensen. Uit nieuwsgierigheid wilde hij deze mensen nog eens zien.

Bij Asociatia Betania heeft men zich het lot van deze door de maatschappij uitgekotste mensen aangetrokken. Ze hadden er zelfs een speciale man voor, die de contacten met deze mensen onderhield. André Muit, directeur bij Asociatia Betania, een Nederlander, bood aan om de begeleider met Theo mee te sturen.

Ze namen kladblokjes en enveloppen - met de naam van André Muit en een postzegel er op - mee.

Theo vroeg - en de begeleider vertaalde - of ze de mensen op de foto’s kenden, die Theo een jaar eerder had gemaakt. Eén van de jongens begon spontaan te snikken. Op één van de foto’s stond zijn vader. Hij was intussen overleden.

Aan het groepje werd uitgelegd wat de bedoeling was van het bezoek en hen werd gevraagd of ze hun levensgeschiedenis wilden opschrijven, en in de brievenbus doen. De verwachting was niet echt hoog dat ze dat zouden doen.

Wij sliepen als groep in het Hostel van Betania.

De volgende avond kwam André Muit vertellen dat één van de jongens had gereageerd!

Zijn verhaal was: Ze woonden met hun gezin - vader, moeder, broer en hij - in Bacau, in een huis van een broer van moeder. Moeder had een zwakke gezondheid en kwam te overlijden; en wat later ook zijn enige broer. De broer van moeder heeft toen zijn huis opgeëist en de vader, die in een rolstoel zat, met zijn overgebleven zoon, stonden op straat. Voor een uitkering kwamen ze niet in aanmerking. Niemand had een paspoort. Als je in Roemenië geen paspoort hebt, ben je niemand. Je bestaat eenvoudig niet. Ze kwamen terecht bij het station. Ze zochten hun heil in de lijm. Dat werkt als een drug. Maar ze hadden elkaar nog. De vader overleed echter ook korte tijd later, en de jongen heeft zijn vader langs de spoorbaan begraven.

Hij was alleen overgebleven in een wereld waar hij zich niet thuis voelde.

Toen Theo weer langs kwam met zijn eerder gemaakte foto’s kwamen de emoties los. Hij nam Theo en de begeleider van Asociatia Betania mee naar een gedenkplaatsje wat hij had gemaakt achter een benzinestation. Hij gaf Theo een zoen op de wang om zijn dank te tonen voor de foto die hij nu van zijn vader had. Nu was hij als enige van hun gezin nog maar over.

Hij schreef dat hij elke avond tot Onze Lieve Heer bad en vroeg of Hij niet een beetje kon helpen.

André Muit, die dit verhaal aan ons kwam vertellen, zat daar met ons, 5 grote mannen die naar Roemenië kwamen om de minderbedeelden in dat land te helpen. Wij hadden het allemaal moeilijk die avond.

Er werd nog veel gepraat, maar het welverdiende biertje na een dag hard werken smaakte niet meer.

Dat wij er dan toch niet helemaal voor niets waren blijkt uit het feit dat de begeleider van André Muit de jongen naar het kantoor van Asociatia Betania heeft gehaald.

De jongen heeft onder de hoede van André een paspoort gekregen (!) en een opleiding.

Voor de jongen heeft Onze Lieve Heer Zijn licht over hem laten schijnen. Het is een druppel op een gloeiende plaat, maar wel een druppel waar Theo en onze stichting aan hebben meegewerkt.


Volgende project >>>Roemenië 2012 <<<

>>> Terug naar boven <<<